Fudbalski klub Borac pred evropsku utakmicu sa Sutjeskom

Banjaluka je kroz svoju burnu istoriju, i u sportu, imala svoje uzlete, ali i godine letargije, o čemu svedoči i knjiga novinara i pisca Tome Marića, saradnika Sportskog žurnala - “Kad je lopta imala dušu”, koja je doživela nekoliko izdanja, kroz priče o Fudbalskom i Rukometnom klubu Borac, Bokserskom klubu Slavija, Ženskom Košarkaškom klubu Mladi Krajišnik, pa biciklizam, dizanje tegova, šah koji je u to vreme Banjaluci odredio mesto i u Evropi i u svetu, o olimpijskim pobednicima, velikim klupskim trofejima.

Nakon razornog zemljotresa 1969. godine Banjaluka je ostala bez svoje mladosti koja je školovanje, iz bezbedonosnih razloga – škole su bile oštećene, a mnoge i srušene – nastavila širom Jugoslavije. Zahvaljujući pomoći i podršci cele zemlje, ali i vlastitog entuzijazma, rađala se “nova Banjaluka”, nicali i novi sportski objekti, oštećeni obnavljali ili rekonstruisali, a sport se uzdigao do najvećih visina.

Epilog je bio sledeći: godine 1970. Fudbalski klub Borac ponovo je postao jugoslovenski prvoligaš i kao takav igrao evropske kupove. Godine 1972. Rukometni klub Borac već je bio istinski šampion, a njegovi najveći asovi Milorad Karalić, Nebojša Popović, Abas Arslanagić i Dobrivoje Selec okitili su se olimpijskim zlatom. Godine 1973. Marijan Beneš postao je šampion Evrope u amaterskom boksu, a godinu dana kasnije Slavija prvak Jugoslavije koja je važila za boksersku velesilu… redali su se uspesi biciklista, kajakaša, plivača, dizača tegova, atletičara…

U međuvremenu je izgrađena Sportska dvorana “Borik”, obnovljene brojne školske dvorane, rekonstruisan stadion Borca… a sve to odredilo je Banjaluci, zajedno sa Splitom, u odnosu na broj stanovnika, mesto najsportskijeg grada nekadašnje države. Posle će to još nadograditi sjajni rukometaši Zdravko Rađenović, Zlatan Arnautović i bokser Anton Josipović olimpijskim zlatom. 
T

ako je Banjaluka i postala grad sportski pobednik.

Danas, gotovo pola veka kasnije, Banjaluka je opet grad pobednik kada je reč o sportu. FK Borac se vratio na međunarodnu fudbalsku scenu, izrastao u jedan od vodećih klubova Premijer lige BiH, kao najprestižniji iz Republike Srpske. U Krupi na Vrbasu je stasao velelepan fudbalski centar, a premijerligaš Krupa prepoznatljiv po možda jednoj od najboljih fudbalskih škola u ovom delu Balkana, na banjalučkom Predgrađu je izgrađeno moderno igralište UEFA standarda, Gradski stadion je je dan od najlepših i najfunkcionalnijih u ovom delu Evrope.

Rukometni klub Borac je ponovo vodeći klub u BiH, na veliku scenu vraćaju se i košarkaši Borca, odbojka, koja u Banjaluci i nije imala baš veliku tradiciju, danas je posredstvom BL voleja odbojkaški autoritet, banjalučki atletičari su u punom zamahu, u borilačkim sportovima Banjaluci niko nije ravan, ženska košarka postaje prepoznatljivost grada na Vrbasu, gotovo iz vremena sportske heroine Slađane Golić, pa nadaleko u međunarodnim okvirima poznata i priznata biciklistička trka Beograd – Banjaluka. Tek šta reći za kanjon Vrbasa “Tijesno” koji je postao svetska atrakcija za rafting takmičenja… Kud god se okreneš u Banjaluci videćete novoizgrađene sportske poligone, igrališta, tartan staze, vežbališta, a grad je dobio i moderan bazen olimpijskih karakteristika u kojem stasavaju novi plivački šampioni i vaterpolisti… Sport je postao preokupacija običnog čoveka: svi manje više džogiraju, trče rekreativne polumaratone i maratone, vežba se gotovo na svakom koraku.

Banjaluka ima s čim da se podiči, ponovo je grad sporta, a sport znači mladost, zdravlje i lepotu grada na Vrbasu.