Vicu Zeljkovića, predsjednika Fudbalskog Saveza Bosne i Hercegovine   ''fudbalska čaršija''  od prvog dana dočekala je na  nož, podmetanjima, intrigama, zlobom ravnoj mržnji.

Najmanja je utjeha da je ovo vuneno vrijeme, jer oduvijek zavist je bila zloba koja ne podnosi tuđe dobro, koliko i nesposobnost da budeš uspješan kao što su drugi.

Narod je to jednostavnije definisao – nema većeg zla od zle pameti.

Jedino tako , nikako drugačije, mogu se objasniti ataci Sergeja Barbareza i Asmira Begovića, nekadašnjih reprezentativaca Bosne i Hercegovine ''na  ličnost i djelo'' Vice Zeljkovića, pod čijim rukovodstvom Fudbalski savez Bosne i Hercegovine, koji je kada ga je Zeljković preuzimao ličio na ''prokletu avliju'', konsoliduje svoje redove, Reprezentacija pod vođstvom Ivajla Peteva dobija i sadržaj i formu.

I umjesto podrške, dešava se upravo suprotno, da Zeljkovića i Peteva u svakojakim situacijama ciljaju Barbarez i Begović, čudnim porukama na društvenim mrežama i uopšte u javnosti.

Ili će ipak biti, na žalost ovdašnjeg fudbala, da ko želi zlo uvijek nađe razloga, čak i kada ga nema, onda ga konstruiše, zaboravljajući,  pri tome da svaka pakost na kraju ispije svoj otrov.

Sve što dolazi iz Republike Srpske, smeta fudbalskoj čaršiji, čak i ono što ne dolazi, opet je krivac Republika Srpska, kriva što traje i što živi!?

Kuda to vodi, kome će donijeti sreću, pitanje je upućeno prije svega nekadašnjim perjanicama ''Zmajeva'' Barbarezu i Begoviću, od kojih je, očekivala se, s pravom, najveća podrška, pogotovo kada reprezentaciji predstoje značajni okršaji.

Tomo Marić

Najmanje imam namjeru da raspredam priču o moralu pomenute dvojice. Barbarez koji nigdje ne radi, ne trenira nikoga, a  želi selektorsku fotelju. Da li mu  je ljubomora jača od razuma. Šta reći za Begovića. Prozivati nekoga za kriminal bez dokaza? Napasti Zvijezdana Misimovića, koji je bio i ostao  ikona bh selekcije i vezivati  ga takođe za kriminal. Sve  što govore Barbarez i Begović ustvari je odsjaj njih samih u vlastitom ogledalu.  

Ako ništa drugo Vico Zeljković i Ivajlo Petev sa svim svojim saradnicima, za dosadašnji rad zaslužili su bar zrno poštovanja, kad već okruženje nema snage i dovoljno dostojanstva  da ih ocjenjuje prema njihovom uspjehu.

U protivnom, ko živi jedino za sebe, bilo da je riječ samo o fudbalu, taj uzalud živi i za sebe i za fudbal!