Branko Lazarević i Rodoiljub Petković

Republika Srpska je rođena u miru 9. januara 1992. godine, odbranjena je životima čuvara pravoslavlja i nebeskih heroja za istinu i slobodu. Nešto manje od osam mecei kasnije formiran je Fudbalski savez Republike Srpske, 5. septembra u Banskom dvoru u Banjaluci održana je osnivačka Skupština koja je i danas ima značajan istorijski karakter.

Organizovanjem najpopularnije igre vratila se i vera u bolju budućnost, fudbal je bio i ostao jedina nada, pokretač svega onoga što je utihnulo pod rikom topova, zujanjem metaka i rušenjem svega vrednog. Upravo pod sloganom “Fudbal je život” u septembru ove godine održana je, u Narodnom pozorištu, Svečana akademija u povodu 30. rođendana Fudbalskog saveza Republike Srpske. Fudbal je devedesetih godina prošlog veka to zaista i bio – ŽIVOT!

Neprilike koje su prethodile svemu ovome iz dana u dan su bile sve veće i komplikovanije, počev od istupanja klubova iz SR Slovenije i SR Hrvatske iz Prve savezne lige Jugoslavije, tim putem su krenuli i Makedonci, sarajevski Željezničar, potom i ostali klubovi iz SR BiH: Sarajevo, Sloboda, Velež, a nastavljene su izbacivanjem fudbalske reprezentacije Jugoslavije sa Evropskog prvenstva u Švedskoj 1992. godine zbog sankcija Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija, do rušenja infrastrukture i zemlje od Vardara do Triglava…

Prvi kamen temeljac ugrađen u temelje fudbalske kuće najmlađe srpske zemlje bio je uspeh banjalučkog Borca u italijanskoj Fođi. Kao poslednji jugoslovenski klub koji je nastupio na međunarodnoj sceni, ali pod barjakom novorođene Republike Srpske, 29. maja 1992. godine (tačno godinu dana posle uspeha Crvene zvezde u Bariju) Borac je osvojio prvi, i za sada jedini, evropski trofej u svojoj istoriji, koji i danas krasi njegove vitrine (bilo je to poslednje izdanje ovog najstarijeg klupskog takmičenja jer zbog građanskog rata u BiH Banjalučani nisu mogli da budu domaćini 1993. godine).

Takav – evropski Borac prvi je potpisao člansku pristupnicu Fudbalskom savezu Republike Srpske. Paraf na dokument (bio je to zvanično “Ugovor o udruživanju u Fudbalski savez Srpske Republike Bosne i Hercegovine) stavio je tadašnji direktor kluba Tomo Marić, čuveni novinar i pisac, 7. avgusta 1992. godine.

-Borac je tada bio glavna pokretačka snaga, fudbalski pelcer iz kojeg se kasnije razvila organizacija na koju smo danas ponosni i srećni što je imamo. Ne samo da smo ustupali kancelarije na Gradskom stadionu za održavanje sastanaka, stavili sve svoje kapacitete na raspolaganje članovima Inicijativnog odbora, već smo predsednik kluba Anđelko Grahovac i ja obezbeđivali sredstva za sav taj projekat, pogotovo kasniju osnivačku Skupštinu. Tada je bilo teško naći gorivo i naftu, a pomagala nam je i Vojska Republike Srpske. Paralelno, Borac je vodio pravnu bitku sa UEFA i FIFA da ostane jugoslovenski prvoligaš, kao jedini klub iz BiH. I na kraju smo uspeli u tim svojim namerama, a mnogo su nam pomogli prijatelji iz SR Jugoslavije, predvođeni legendarnim Miljanom Miljanićem, Dušanom Maravićem, Brankom Batom Bulatovićem… Zbog svega toga FK Borac je i danas, u okvirima “Dejtonske zemlje”, na udaru sa svih strana jer bio i ostao izvorište priče koja se zove Fudbalski savez Republike Srpske, danas jedan od glavnih stubova nosača njene izvornosti i autonomnosti – rekao je Tomo Marić.

Za predsednika Inicijativnog odbora imenovan je Rodoljub Petković tada 40-godišnji istaknuti fudbalski radnik, nekedašnji predsednik FK BSK iz Banjaluke. Pored Petkovića u Komisiji za izradu Statuta bili su još Jelenko Radonjić i Zdravko Vidović.

-Na dan osnivanja Saveza odigrali smo i dve revijalne utakmice, između selekcija “Bosanske Krajine” i Semberije i centralne Bosne, odnosno ekipe “Novinara” i fudbalera “Ratnika”. U ime Inicijativnog odbora poslali smo dopis general-pukovniku Momiru Taliću da prisustvuje osnivačkoj sednici Skupštine, kao i da svojim autoritetom pomogne u organizaciji revijalnog dela programa i oslobodi fudbalere obaveza u vojci tog 5. septembra kako bi mogli da nastupe. Bilo je to vreme velikog entuzijazma, patriotizma i odlučnosti da ne dozvolimo da rat zaustavi loptu, da fudbal umre. Imali smo veliku podršku od Gruje Bjekovića iz Ministarstva obrazovanja, kulture, fizičke kulture i vera, kao i Rajka Kasagića, predsednika Izvršnog odbora Skupštine opštine Banjaluka. Uspeli smo u našim nastojanjima i sada, 30 godina posle, kada se osvrnemo iza sebe možemo da budemo i ponosni i srećni. Fudbalski savez Republike Srpske i dalje traje, živi i važan je faktor u svim fudbalskim pitanjima, kako u BiH, tako i regionu – istakao je Rodoljub Petković, prvi generalni sekretar FSRS koji je ovu odgovornu funkciju obavljao od 5. septembra 1992. do 17. novembra 2017.  godine.

Posle osnivačke Skupštine Fudbalski savez Republike Srpske je registrovan u sudu, a za ovaj dokument svoje potpise su stavili: Branko Lazarević, Rodoljub Petković, Zlatko Kelečević, Rajko Kasagić, Branimir Miletić, Slobodan Stanivuković, Gojko Vujinović, Tomo Marić, Josip Pelc, Bogdan Petković, Dragutin Žižić, Zoran Granolić, Nebojša Krčmar, Lana Popović, Jelenko Radonjić, Živko Stanić, Milorad Šipka, Dragan Kaurin, Drago Kelečević, Dragan Batar, Anđelko Grahovac, Zdravko Vidović, Velimir Sombolac, Vinko Perić, Dragoljub Obradović, Dane Babić, Srboljub Markušević, Damjan Pajić, Zoran Jovanić i Stojan Malbašić.

Da se ne zaboravi, oni su večna istorija i straža Fudbalskog saveza Republike Srpske.

Lazarević prvi predsednik

Na osnivačkoj Skupštini 5. septembra 1992. godine u Banskom dvoru u Banjaluci za prvog predsednika Fudbalskog saveza Republike Srpske izabran je Branko                                                                                          Lazarević iz Bijeljine.

Pored njega u prvom sazivu Izvršnog odbora bili su još: Ranko Cvijić, Slobodan Tešić, Zdravko Vidović, Damjan Pajić, Slobodan Aćić, Zoran Mačar, Slobodan Paravac, Milan Jelić, Mitar Lazić, Mirko Ponjarac, Milorad Šipka, Blagoja Šipka, Drago Kelečević, Srboljub Markušević, Savo Popović, Nenad Šukurma, Petar Stević i Jovan Tintor.

U Nadzorni odbor su izabrani: Stojan Kondić, Dragan Kojović i Mile Rosić.

Prvi korak na dugom putu

Nakon imenovanja za predsednika Branko Lazarević je tog 5. septembra 1992. godine rekao:

-Zahvaljujem svim delegatima koji su mi poverili ovu značajnu i tešku dužnost. Svim svojim sportskim, intelektualnim, ljudskim sposobnostima trudiću se da afirmišem i razvijam fudbalski sport Republike Srpske u svim njegovim segmentima. Pozivam sve društveno-sportske radnike kojima je fudbal u srcuda ulože sav svoj trud na poboljšanju postojećih i osnivanju novih klubova u svim krajevima naše otadžbine. Stare fudbalske radnike pozivam da svojim iskustvom pomognu bržem rešavanju problema. Mlađima upućujem poziv da nam se pridruže kako bismo afirmisali fudbalski sport. U ovom trenutku svi moramo da budemo uz fudbal. Samo tako on može da ide napred. Ovo je naš prvi korak na, u to sam ubeđen, dugom fudbalskom putu.