Srbija, 5. oktobar 2000. godine

Sa petokrakom na kapi, u modernom komunističkom vremenu simbolom nazvanim “Crvena zvijezda” (tako se govori u Krajini, ijekavica!!!), partizanski pokret je oslobodio jugoslovenske prostore od Triglava do Đevđelije i izvojevao jednu od najvećih pobjeda čovječanstva – donio slobodu suprostavljajući se neonacizmu!

Danas, na 15. godišnjicu jednostranog proglašenja Kosova*, kada se u Prištini sabiraju Albanci iz svih krajeva, zajedno sa svojim saveznicima iz fašističkih redova, Srbi u matici imaju lične razmirice… Udarile patriote na “izdajnike” i izdajnici na “patriote”, i tako u krug!
Fudbalski “partizani” i njihov simbol “zvijezda” se svađaju oko fudbalskog termina derbija, da li je to drugi mart… ili je možda prvi mart, kada je krenuo građanski rat u Bosni i Hercegovini, tako što je državljanin Srbije Ramiz Delalić Ćelo, rođen u Priboju, na Sretenje Gospodnje 15. februara 1963. godine, kao “Zelena beretka” u Sarajevu, ispred Saborne crkve na Baščaršiji, 1992. godine ubio srpskog starog svata Nikolu Gardovića, oca mladoženje i ranio sveštenika Radenka Mirovića.
Do sada su Srbima neprijatelji bili Hrvati, muslimani i Albanci… Sada ratuju Srbi jedni protiv drugih, u komunističkim okvirima.
Nastavak sve te priče “pohođenja groba Maršala” u “Kući cvijeća” vidio se večeras i u Nišu gdje pripadnici našeg naroda odbacuju glavnu Božju zapovijest, sakupljenu od propisanih deset – ljubi bližnjega svoga kao samoga sebe!
Za rat, netrpeljivost i gnjev uvijek je potrebno dvoje… Slučajno ili ne u Srbiji su to sportski klubovi Crvena zvezda i Partizan!!!

Komunistička zaostavština bratoubilaštva koje se nikada riješiti nećemo, jer smo krive temelje salili još u Jajcu 29. novembra 1943. godine na početku Božićnoga posta… 
Neoprostiv je to grijeh.
Smrtni!
Zvezda i Partizan odavno nisu bili na Kosovu*, ali u Republiku Srpsku dolaze da igraju prvenstvene utakmice, putem “Jadranske” lige u Košarci. U fudbalu su posljednji put bili prije deset i više godina… U ostalim sportovima kao i da ne postoje…
Naše reprezentacije na Kosovu polju nema, postoji samo albanska… U Bosni i Hercegovini ima reprezentacija koliko hoćete, ali bezidentiteskih… U Mostaru nikada nije gostovala Hrvatska, u Banjaluci je bila samo SR Jugoslavija, Bosna i Hercegovina bitiše u “fildžan” krugu u Sarajevu i oko njega: Zenica i Tuzla.
I dok je u Evropi odavno počela borba za identitet, “multinacionalni”, “multikurtularni” i “pacifistički” klubovi osnivaju svoju zasebnu Ligu – silnih “lovatora”, a ne šampiona. 
Ako se ubrzo ne dogodi drugi silazak Gospoda na zemlju, cijelo čovječanstvo izgubiće identitet, a zajedno s njim i mi ovakvi, duboko podijeljeni i nerazumni.
I na kraju srpska priča…
Bili su Jugoslavija i BSK u Beogradu, nema ih više…
Sada su Partizan i Zvezda, traju…
Možda će jednog dana vječiti derbi, po ugledu na Španiju, Real - Atletiko igrati Borac i Vojvodina, za trofej Osme ofanzive?!
A gostovanje u Beogradu će nam biti odlazak kao u Kataloniju, i igranje “derbija” sa Barselonom!?

P. S. Nikad nigdje u istoriji, pa ni u životu, nije napisano da je neko ratovao protiv svog simbola… Ili da je simbol bježao od svog pokreta…
Partizani i petokraka su izmišljeni da bi se ukinuo oltar i krst!
Čast rodoljubima i domoljubima, njima je oduzeto pravo glasanja. U ime njihovo govore patriote “žestoke”…
Na ulici…
Nadamo se da Skupština nije od zapaljivog materijala kao 5. oktobra 2000. godine...

Od Albanaca mnogo toga možemo da naučimo, i to besplatno!

Simboli su samo znakovi pored puta...