Završna svečanost desetog jubilarnog “Dana fudbala Republike Srpske”  održana je danas,13. jula sa početkom u 12 časova u banjalučkom hotelu “Bosna”. Tom prilikom laureatima za 2020. godinu su dodeljene nagrade i priznanja i njihova imena ući će u istoriju fudbala najmlađe srpske zemlje.

Stručni žiri kojim je predsedavao Dragiša Ćorsović, saopštio je imena nagrađenih. Tako je epitet fudbalera godine i priznanje “Velimir Sombolac” za 2020. poneo Jovo Lukić, centarfor banjalučkog Borca koji je te godine nastupao za Krupu i postao najbolji strelac Prve lige Republike Srpske. Za najperspektivnijeg igrača proglašen je Danilo Šipovac, fudbaler trebinjskog Leotara i njemu pripada priznanje “Srđan Kačar”.

Priznanje za najboljeg trenera koje nosi naziv “Ilija Miljuš” dobio je  Zoran Ćurguz, strateg koji je s banjalučkim Željezničarom napravio fantastične rezultate, a ovog leta je stigao na klupu dobojske Sloge. Slobodan Đorđić, dugogodišnji generalni sekretar Fudbalskog kluba Radnik odlikovan je priznanjem “Ilija Pantelić” za najboljeg fudbalskog radnika, dok je Radislav Kačavenda iz Gradiške proglašen za najboljeg sudiju u 2020. godini, te je dobiti priznanje “Ratko Kragulj”.

Po tradiciji,  dodeljene su i dve posebne nagrade. Bogdanu Čeki iz Istočnog Sarajeva, nekadašnjem član Predsedništva FS BiH i funkcioneru FK Slavija  uručena je nagrada za životno delo FSRS koja nosi nazim “Doktor Milan Jelić”, dok je Tomi Mariću, čuvenom novinaru i piscu, idejnom tvorcu manifestacije “Dan fudbala Republike Srpske” pripala Zlatna povelja “Miljan Miljanić” za ostvarenja i dostignuća u fudbalskom sportu.

Na predlog Fudbalskog saveza Republike Srpske za 2020. godinu biće uručena i posebna nagrada ambasador fudbala koja nosi ime po “Mihailu Andrejeviću Andrejki”, a njen dobitnik je Dejan Stanković, trener Fudbalskog kluba Crvena zvezda iz Beograda, kome će ona naknadno biti uručena.

-Iako smo imali mnogo problema usled pandemije korona virusa, donesenih mera i teške epidemiološke situacije, nastavljamo jednu uspešnu tradiciju i održavanje manifestacije čiji su dometi odavno izašli van okvira regiona. Najvažnije je u ovom trenutku da imamo kontinuitet. Nažalost ova jubilarna deseta manifestacija je  održana u skromnom ambijentu i sa zakašnjenjem od nekoliko meseci, ali kao što sam rekao, najbitnije je da nismo stali, niti se pokolebali. “Dan fudbala Republike Srpske je zaštitni znak kako našeg saveza, tako i Republike Srpske – istakao je Bojan Kušljić, potpredsednik Fudbalskog saveza Republike Srpske i član stručnog žirija.

Dragiša Ćorsović, prvi čovek stručnog žirija je rekao:

-Mislim da je žiri odradio koristan i dobar posao. Vagali smo mnoga imena koja su obeležila 2020. izuzetno tešku i komplikovanu godinu u kojoj su sva takmičenja, zbog korona virusa, morala da bude prekinuta. Iako su mnogi bili skeptični uspeli smo u nastojanjima da organizujemo završnu svečanost i dodelimo priznanja najzaslužnijima.

“Dan fudbala Republike Srpske” je zaista manifestacija za ponos…

Najbolji fudbaler – nagrada “Velimir Sombolac”

Jovo Lukić (Krupa, Borac)

Jovo Lukić je rođen 28. novembra 1998. godine u Doboju.

Igra na poziciji napadača, mladi je reprezentativac BiH i prvotimac banjalučkog Borca. Na Gradski stadion je stigao iz redova gradskog rivala Krupe u kojoj je bio najbolji strijelac sa 10 postignutih pogodaka. Taj učinak bi bio i bolji da sezona 2019/20. nije prekinuta zbog pandemije korona virusa. Upravo su ga golovi i asistencije preporučile Borcu.

Ponikao je u dobojskoj Slogi iz koje je došao u Krupu na Vrbasu, a potom se pola godine kalio i u federalnom prvoligašu Zvijezdi iz Gradačca. U jesenjem dijelu prvenstva 2020/21. u Premijer ligi BiH bio je jedan od najboljih strijelaca i igrača Borca, ali je na pripremama u Antaliji doživio neugodnu povredu ramena koja ga je odvojila od terena cijelo proljeće.

Sin je nekadašnjeg fudbalera tuzlanske Slobode i trenera Modriča Maksime Mitra Lukića.

Najperspektivniji igrač – nagrada “Srđan Kačar”

Danilo Šipovac (Leotar)

Danilo Šipovac je rođen 17. aprila 2000. godine u Banjaluci.

Igra na poziciji lijevog bočnog ofanzivca i jedan je od najperspektivnijih mladih igrača u Republici Srpskoj. Ugovorom je vezan za Krupu, a najbolju sezonu u dosadašnjoj karijeri odigrao je u Leotaru iz Trebinja, u tome ga nije spriječila ni komplikovana povreda.

Slavko Basara i brat Danila Šipovca

Ponikao je u Školi fudbala drugoligaša Sloge iz Trna, pa je još kao talentovan junior prešao u selekciju “U-19” u Krupi na Vrbasu, da bi u proljeće 2020. godine prešao u Leotar u kojem se u potpunosti adaptirao i zaigrao na visokom nivou.

Potiče iz sportske porodice, brat Mihailo je bio član nekoliko prvoligaških klubova u Republici Srpskoj, a otac Radmilo direktor Borca 2010. i 2011. godine kada su osvojeni Kup i Premijer liga BiH.

Uspješan je student ekologije.

Najbolji trener – nagrada “Ilija Miljuš”

Zoran Ćurguz (Željezničar, Banjaluka)

Zoran Ćurguz je rođen 20. maja 1971. godine u Sanskom Mostu.

Fudbal je počeo da trenira kao mlad u Podgrmeču iz rodnog grada. Po okončanju ratnih dejstava zaigrao je u dresu BSK-a i banjalučkih Krila Krajine koji su bili i prvoligaši. Karijeru je završio u dobojskoj Slogi na čiju klupu je sjeo kao izuzetno mlad trener, u 31. godini. U karijeri je vodio premijerligaše Lakteše, Modriča Maksimu, Zvijezdu Gradačac, u Prvoj ligi Republike Proleter iz Teslića, Željezničar, te u Prvoj ligi Federacije BiH Bratstvo Gračanica i Radnički Lukavac. U posljednje tri godine postigao je sjajne rezultate sa banjalučkim Željom koji je postao prepoznatljiv po afirmaciji mladih igrača. Jedan od rijetkih trenera u sve tri pomenute lige. Vlasnik je UEFA profi licence od 2007. godine i jedan od prvih trenera iz Republike Srpske koji je došao do tog zvanja.

Završio je Prorodno matematički fakultet, odsjek fizika u Banjaluci, doktorirao u Kragujevcu 2014. godine. Danas radi na Saobraćajnom fakultetu u Doboju, ima zvanje vanrednog profesora i obavlja funkciju dekana. Autor je 50 naučnih radova.

Najbolji fudbalski radnik – nagrada “Ilija Pantelić”

Slobodan Đorđić (Bijeljina)

Slobodan Đorđić je rođen 26. maja 1955. godine u Dvorovima.

Jedan je od najpoznatijih administreativnih radnika u fudbalu Republike Srpske i BiH, nosilac značajnih funkcija, kako u klubovima, tako i savezima Opštinskom i Područnom Bijeljina, Republike Srpske i BiH. Karijeru sportskog radnika počeo je 1996. godine u Proleteru iz rodnog mjesta, današnjem drugoligašu u kojem je ostao do 2002. godine, da bi se potpuno afirmisao u bijeljinskom Radniku u posljednje dvije decenije koliko skoro obavlja ulogu generalnog sekretara u najpoznatijem semberskom klubu.

Bio je predsjednik Područnog saveza Bijeljina od 2012 do 2016. godine, kao i skupštinski delegat FSRS i FS BiH, odnosno član Izvršnog odbora Fudbalskog saveza Republike Srpske od 2005. do 2009. godine. Imao je i ulogu predsjednika Konferencije klubova Prve lige Republike Srpske.

Tih i nenametljiv, uvijek spreman za saradnju i fudbalsku akciju, odličan poznavalac fudbalskh propisa.

Najbolji sudija – nagrada “Ratko Kragulj”

Radislav Kačavenda (Gradiška)

Radislav Kačavenda je rođen 15. februara 1985. godine u Gradišci.

Suđenjem se počeo baviti od 19. godine, već osam sezona sudi u Premijer ligi BiH i iza njega je više od 150 utakmica.

Daje veliki doprinos u matičnoj organizaciji, Područnom Fudbalskom savezu Gradiška, prilikom razvoja mladih sudija i uvijek u službi suđenja i fudbala. Njegovo ime je nezaobilazno na edukativnim seminarima. Tih i nenametljiv, uvijek je s ponosom isticao da je Fudbalski savez Republike Srpske njegova matična organizacija. Iza sebe ima dubok trag u Premijer ligi BiH i jedan je od najcjenjenijih arbitara asistenata u elitnom rangu takmičenja.

Zaposlen je u Kompaniji “Karlsberg BH” osam godina, a 2020. je dobio nagradu kao radnik godine u ovoj kompaniji koja se bavi proizvodnjom i distribucijom piva,

Po struci je diplomirani ekonomista.

Nagrada za životno djelo “Doktor Milan Jelić”

Bogdan Čeko (Istočno Sarajevo)

Bogdan Čeko je rođen na Badnji dan, 6. januara 1952. godine u Grahovu.

Bio je fudbaler sarajevske Iskre i igrao je na poziciji lijevog beka. Jedan je od onih koji su 1993. godine “oživjeli” Slaviju iz Srpskog Sarajeva i među pokretačima izgradnje velelepnog i modrnog stadiona u današnjem Istočnom Sarajevu. Slavija je tada postala simbol i otpor životnoj nepravdi. Bio je predsjednik Opštine Srpsko Novo Sarajevo, kao i predsjednik i direktor FK Slavije, te prvi čovjek Odbora za proslavu 90 godina kluba.

Poslije smrti Milana Jelića, predsjednika Republike Srpske i fudbalskih saveza Republike Srpske i BiH izabran je 17. decembra 2007. godine za njegovog nasljednika i srpskog člana u Predsjedništvu “krovnog” Saveza koje je ukinuo 2011. godine odlukama UEFA i FIFA.

Po struci je inžinjer elektrotehnike, sa diplomom fakulteta u Zagrebu i uspješan je i u prvivrdenom životu Republike Srpske i BiH.

Zlatna povelja “Miljan Miljanić”

Tomo Marić (Banjaluka)

Tomo Marić je rođen 7. avgusta 1951. godine u Banjaluci.

Novinarstvom se bavi od 1974. godine. Radio je u "Glasu", danas "Glas Srpske", i u dva mandata je obavljao funkciju glavnog i odgovornog urednika, jedini u istoriji ovog glasila. Bio je i novinar "Oslobođenja", "Politike", a danas je kolumnista u "Sportskom žurnalu" i na portalu sportdc.net. Bio je i direktor programa i sportske redakcije na Radio-televiziji Republike Srpske.

Dobitnik je mnogih prestižnih novinarskih nagrada. Uvršten je u leksikon "Srpski pisci u BiH", a odlikovan je i Nagradom za očuvanje srpskog jezika.

Učestvovao je u osnivanju Fudbalskog saveza Republike Srpske 1992. godine, kada je obavljao i ulogu direktora Fudbalskog kluba Borac koji je tri i po mjeseca prije toga osvojio prvi i jedini međunarodni trofej - Mitropa kup.

Autor je mnogih knjiga sa sportskom, životnom i istorijskom tematikom. Idejni je tvorac manifestacije "Dan fudbala" Republike Srpske.

Priznanje ambasador fudbala Republike Srpske

Dejan Stanković (Beograd)

Dejan Stanković je rođen 11. septembra 1978. godine u Beogradu.

Ponikao je u Teleoptiku, ali sa 14 godina, kao izuzetno talentovan, prešao je u Crvenu zvezdu. Igrao je na poziciji ofanzivnog veznog, a pored crveno-bijelih nastupao je još ua italijanske klubove Lacio i Inter. Sa 19 godina je postao kapiten Crvene zvezde, a među zvijezde fudbala “lansirala” ga je utakmica Kupa kupova protiv njemačkog Kajzerslauterna 1996. godine.

Sa Crvenom zvezdeom je osvojio titulu i tri Kupa SR Jugoslavije, duplu krunu 1995, dok je s Lacijom osvojio duplu krunu u sezoni 1999/2000, dva Superkupa Italije, te posljednje izdanje Kupa kupova 1999. i te godine Superkup Evrope. U dresu Intera bio je pet puta šampion Italije, četiri puta osvajač Kupa, sa dvije duple krune, četverostruki osvajač Superkupa Itlaije, a 2010. godine postao i prvak Evrope, kada je ekipu vodio Žoze Murinjo, te je osvojio i titulu klupskog prvaka svijeta.

Trenersku karijeru počeo je u Udinezeu 2014. kao pomoćni trener, isto je bio i u Interu, a prvi trener Crvene zvezde postao je 2019. S Beograđanima je osvojio dva prvenstva i jedan Kup Srbije, minule sezone duplu krunu.

Sa 103 utakmice rekorder je po broju nastupa u nacionalnom timu, a zanimljivo je da je nastupao za tri reprezentacije: SR Jugoslaviju, Srbiju i Crnu Goru i Srbiju. U najdražem dresu postigao je 15 golova.

Ostali fotosi: