Racionalni i pametni ljudi vide kada nisu više poželjni, odnosno kada većina reaguje kontra njihovih “pravila i pravde”, sve je jasno. Treba da odu jer im je rok trajanja istekao.
Ko to ne uradi, ili ima toliko “debeo” razlog s predumišljajem ili je totalno hrabar čovjek vjerujući u ono u šta niko logičan i racionalan ne može da povjeruje. Moral je ipak vrlina svakog čovjeka koji drži do etike!
Mile Kovačević, predsjednik Fudbalskog saveza Republike Srpske uvrijedio je inteligenciju cijele fudbalske Republike Srpske izjavom koja je uslijedila na reakciju članova Izvršnog odbora i Skupštine Saveza iz Banjaluke, da traže vanredne sjednice i njegovu smjenu: “Čak i da imaju 55 potpisa (55 delegata u Skupštini, op. a.) nije prema Statutu FSRS.” 
Gospodin advokat iz Žeravice kod Gradiške je potom “ignorisao” stav većine koji su nezadovoljni njegovim egocentričnim jednoumljem koje već više od jedne decenije prosipa po fudbalskoj sceni Republike Srpske i BiH, te još smjelije izjavi:
-Ne ruše oni mene, već Fudbalski savez Republike Srpske!
Ko je dozvolio advokatu Kovačeviću da se tako samouvjereno ponaša?
Gdje piše da predsjednik ne može da bude smijenjen?
Kada je to jedan čovjek bio Savez?
Kako je moguće da predsjednik bude iznad FSRS?
Zašto ćute nezadovoljni fudbalski radnici godinama?
Ovo je pet standardnih novinarskih pitanja od kojih, svi, nekako bježe.
Osluškujući sa strane eho koji dolazi Mile Kovačević se neće povući. Neće da podnese ostavku iako mu je nuđena džentlmenska nagodba. Kaže čovjek – jači sam od Skupštine FSRS!
Gdje to sve vodi? Ko ustvari ruši Savez, delegati koji žele promjene ili Kovačević koji kao pojedinac želi da blokira cijeli sistem? Kada je jedan čovjek bio važniji od nekoliko stotina klubova, više od 25.000 registrovanih fudbalera, četvrtine populacije Republike Srpske koja je u fudbalu, direktno ili indirektno?
Uvijek je bilo jasno pravilo – kad ti neko kaže istinu u lice to ti je najbolji prijatelj, kojem je stalo do tebe.
Međutim, veliko je pitanje da li Mile Kovačević i ima prijatelja u fudbalu? Ili su se poslušnici i poltroni pretvorili u dželate? Svaka revolucija “jede” svoju djecu, a nama se ne može oteti utisku konstatacija: Mile Kovačević je sam protiv sebe!
Dok su godinama za vrijeme njegove vladavine termiti izgrizali sistem iznutra, on je stajao kao spomenik tog oronulog i neimunog sistema, “ponosan i čvrst”, ustvari krhkiji i od same ljušture koja je ostala da se prži na vrelom Suncu. Sve je bio privid, što je donekle uspio da razotkrije i mladi Petar Jelić na izborima 2016. godine kada je u Banskom dvoru dobro zaljuljao fudbalski brod Mile Kovačevića.
Već tada su neki skakali u plavo fudbalsko more rizikujući život, misleći da će se spasiti. Zna se ko prvi napušta brod koji tone…
Stvarni razlog insistiranja Mile Kovačevića da je sve protivstatutarno u FSRS što su uradili članovi Izvršnog odbora i Skupštine FSRS hiljadu posto ima unaprijed osmišljene razloge? Drugog objašnjenja nema!
Interes, onaj lični ispred opšteg, nikada nikome dobrog donio nije. Niti će kada donijeti.
Mile Kovačević je spreman ne samo da se suprostavi svojim dojučerašnjim pajtosima, saradnicima, članovima Izvršnog odbora i Skupštine FSRS, da sam pokuša da pobijedi većinu, ali i da izazove reakciju UEFA i FIFA. Što baš njih?
Pa na taj način, reakcijom Niona i Ciriha, prikrio bi sve ono čime je naštetio Fudbalskom savezu Republike Srpske od 2007. godine kada je sjeo u predsjedničku fotelju umjesto iznenada prerano preminulog doktora Milana Jelića.
Mile Kovačević je sebe postavio ispred, Saveza, fudbala i Republike Srpske…
Golemo je to breme!
Kakva je logika čovjeka, pa ako baš hoćete i ubjeđenje, da traži zaštitu u Sarajevu mimo svog izvornog Saveza u Banjaluci? I šta je Mile Kovačević naumio, da bude glavni onima koji ga ne žele, niti hoće?