Nadežda Lazarević Kovačević, dugogodišnji vrstan organizator na RTRS, svoju knjigu “K’o lepi san” pretočila je u istoimenu seriju koja govori o građanskoj Banjaluci, izrasloj u Vrbaskoj banovini tridesetih godina 20. veka. Na taj način definitivno je sprečila “zatrpavanje istine” koje je trajalo kroz celu vladavinu komunista, a tek donekle o onoj i onakvoj “lepotici na Vrbasu” progovorilo se u poslednjih tridesetak godina.
Učinila je to Nadežda Lazarević Kovačević kroz brojne filmske materijale, požutele porodične fotografije, ljubomorno čuvane u svim zlim vremenima, ali i svedočenja potomaka porodica: Divjak, Delić-Popović, Bušatlić, Milosavljević, Lazarević… koje su stvarale malu-veliku srednjoevropsku Banjaluku.
Nadeždinu filmsku priču, nastala iz spomenute knjige, prati njen tekst koji uokviruje i daje novu dimenziju požuteloj filmskoj traci i istoj takvoj fotografiji, kao neizbrisivom istorijskom faktu, koliko i izložba zaostavštine tog vremena, najvećim delom iz porodice Lazarević, koju danas pohode mladi Banjalučani i tako spoznaju da kad-tad svane dan istine. 
Svima onima koji su joj pomogli da ostvari ovaj poduhvat, šešir zahvalnosti do crne zemlje, onim drugima, a bilo ih je, kafanskim mudracima i filozofima ulice, bez njih nikad ne može, nek služi na čast, prosto im bilo!
Kao unuka Bana Todora Tode Lazarevića, a kćerka znanog intelektualca prve vrste Predraga Guge Lazarevića, odužila se koliko onim već pominjanim, te čuvenoj modnoj kreatorki Ravki, još više uglednim banjalučkim porodicama: Tošić, Jelić, Petrović, Stričević, Stanivuković, Janković, Smiljanić… koje su stradale u NDH, skrajnute kod komunista, ili su zauvek napustili Banjaluku.

Priča Nadežde Lazarević Kovačević govori, između ostalog, da je embrion “Banjaluka grad sporta”, nastao upravo u Vrbaskoj banovini, u kojoj je SK Krajišnik bio sportski ponos, stasavao je Borac, gimnastičke i borilačke veštine utemeljene su u Sokolskom domu “Kralja Petra Prvog Karađorđevića”, u Banjaluci se igrao tenis, hazena… Iz te plejade mladića, kasnije u FNRJ i SFRJ izrasli su vrhunski sportisti: Milan Muškatirović, Mirko Piki Petričević, Petar Pero Perović, Milca Novaković… mladi gimnastičari DTV Partizan predvođeni upravo Petričevićem postali su 1955. godine prvaci Jugoslavije, rukometaši Borca na čelu sa Perom Perovićem 1957. osvojili su Kup Jugoslavije, kasnije izrasli u neprikosnovenog vlada Jugoslavije i Evrope, fudbaleri Borca osvojili su 1988. Kup Jugoslavije i Srednjoevropski kup 1992. godine, bokseri Slavije bili su šampioni Jugoslavije 1974, onda cela plejada olimpijskih pobednika, evropskih i svetskih šampiona, o balkanskim i mediteranskim da i ne govorim.
Tu tradiciju i te sportske snove na poseban način, direktno i indirektno, oslikava i serijal junakinje ove priče Nadežde Lazarević Kovačević… 
Banjaluko, oprosti i pamti, baš “K’o lepi san” koji je postao stvarnost. 

Sportski žurnal